Zo kan het ook!
Foodtruck? Zo kan het ook! Kruidenierswinkel? Zo kan het ook! IJscokarretje? Zo kan het ook! Een deliveryservice? Zo kan het ook! Verhuisbedrijf? Zo kan het ook! Ambities in afval? Zo kan het ook!
Oorlog, gezondheidszorg, social media, individualisme, ozonlaag,
rentmeesterschap, religie, ongelijkheid, goed doen, leren…
De toekomst is een optelsom van het verleden en heden.
Vanuit dit principe bestuderen wij wat was en is en combineren deze informatie met relevante data en opkomende trends.
Nieuwe ontwikkelingen komen nooit uit de lucht vallen. Bureau Leontine Hamer voorziet u van gerichte toekomstanalyses,
op basis van onderzoek door ons uitgevoerd of in samenwerking met u en tot uitdrukking gebracht in woord en/of beeld.
Een disruptieve werkwijze en een neus voor wat speelt in de samenleving maken ons een opvallende gesprekspartner.
Niet inzetbaar als het gaat om het verstrekken van een alibi voor een bepaald idee, maar als een autonome adviseur
voor bedrijven, organisaties en overheden,die openstaan voor innovatie en verbetering.
Het internet heeft in één klap alle grenzen doen vervagen. En niet alleen het internet, er zijn meer ontwikkelingen die onze landsgrenzen doen vergeten. De globalisering blijft de eens zo vaste bakens verzetten. In deze wereld doemt dan ook de vraag op: Wat is van jou en wat is van mij? Let’s talk.
Wij mensen kunnen alles. We geloven zelfs de tijd te kunnen beheersen. We zetten vol in op gezondheid en gaan het gevecht aan met ouderdom. De maakbaarheid van het leven vormt zich steeds meer tot een nieuwe religie. Of houden we onszelf voor de gek? Let’s talk.
We storten ons massaal op social media; verlangen naar likes van digitale profielen. Maar wat zegt het hebben van 1000 volgers op Instagram? Wat is contact tegenwoordig en hoe maken wij contact in deze tijd? Let’s talk.
Is er nog balans? We produceren meer dan onze wereld aankan. De westerse wereld is een monster geworden, bijna niet meer te stoppen. We willen meer en meer. Maar wat zijn de offers als gevolg van ons koopzieke gedrag? En wie zijn de dupe? Let’s talk.
In november 2018 heb ik een reis gemaakt. Een reis van 24 dagen, langs 24 tijdzones. Een onderzoek in samenwerking met de Universiteit Twente en de Vrije Universiteit Brussel. Voor deze reis was ik veel bezig met de aspecten werkplezier & werkdruk. Ik wilde ervaren hoe het voelt als je constant tegen de grenzen van de klok aanloopt. Zo kwam dit plan. Halverwege de reis zei ik tegen Christophe (www.fingerspitzenkollektiv.com) dat ik het gevoel had tijdens de reis verlamd te raken. Bij elk obstakel wat mijn tijdsbesteding beïnvloedde, voelde ik een samenspannen van lichaam en geest. Inmiddels heb ik mij verder verdiept in schaarste en wat dat met een mens doet. Meer weren hierover? Bel me en ik praat je bij. > +31 (0)621922467
Het onderzoek van 2018 ging dieper in op drie tijdsaspecten.
Doe je wat je wilt of wat je ‘moet’? Hoeveel werk je, sport je, slaap je. En ben je tevreden met je tijdsbesteding?
Tijd, haar betekenis en de invloed van tijd. Wat zijn tijdzones en hoeveel tijdzones zijn er? Wat is een bioritme? Hebben we last van zomer- en wintertijd?
Beschikbare tijd. Wat doet deze tijd met ons en met onze leefomgeving. Wat voor invloed heeft tijd op onze (consumptie)maatschappij?
Opgesloten in routekaarten, beleidsnota’s, afvinklijsten, GPS-systemen, privacy normen kunnen we eigenlijk geen kant meer op. We zitten klem in wat er van ons wordt verwacht. Maar dwalen is een van de drie pijlers van werkgeluk. Autonomie in je werk, je eigen beslissingen mogen nemen, van de gebaande paden af, dwalen, dingen loslaten en een nieuwe kijk op bestaande processen is essentieel voor werkgeluk.
Niet alleen in ons werk zitten we vast. Onder invloed van tijd bestaat de supermarkt steeds meer uit maaltijdpakketten. Zonder dwalen door de winkel. Op zoek naar een vakantiebestemming? Daar is tripadvisor met alle reviews en ratings. Waar kunnen we nog ontdekken, waar kunnen we nog vanuit ons zelf tot nieuwe inzichten komen. Vorige jaar reisde ik in 24 dagen, 24 tijdzones. Elke dag vloog ik naar de volgende tijdzone om te ervaren wat tijdschaarste met je doet en daarmee werkdruk/werkstress. Dit jaar ga ik weer op pad. Maar nu dwaal ik in een van de 24 tijdzones: Indonesië.
Dwalen is niet zoeken, maar de kans om iets te vinden. Dwalen heeft iets dynamisch, erop uit, het heft in eigen hand nemen, eigenaarschap tonen. Elke vorm van innovatie, een vers idee of het starten van nieuwe stappen begint bij dwalen.
Tijdens de week van de werkstress (van 11 t/m 15 november), met thema werkgeluk doe ik verslag vanuit Indonesië. In vijf vlogs praat ik je bij over loslaten, falen, durven dromen, experimenteren en visualiseren.
Foodtruck? Zo kan het ook! Kruidenierswinkel? Zo kan het ook! IJscokarretje? Zo kan het ook! Een deliveryservice? Zo kan het ook! Verhuisbedrijf? Zo kan het ook! Ambities in afval? Zo kan het ook!
Aan een formicatafeltje in een supermarkt in San Francisco sloeg het toe. Ik had daarvoor al in Kathmandu lichamelijk last gekregen van mijn reis. In het hooggebergte kreeg ik een enorme buikloop. Maar wie krijgt dat niet, als je reist in Azië. In Manila was daar een behoorlijke verkoudheid bijgekomen. Dat wijdde ik aan de wapperende fans aan het plafon. Maar in San Francisco overviel mij een vorm van geestesziekte. Ik voelde mij opgesloten in een cadans.
Zelfs tijdens een duurzaam festival, – congres of – symposium zijn we nóg lineair. Daar staat de spreker en daar is het publiek. Zo is het altijd al geweest. We komen tenslotte uit een lineaire tijd.
Een tijd van vraag en antwoord, van willen en betalen. Door geld houden we het oude systeem intact.
Een uur ’s nachts, ik kom aan op McCarran Airport, het vliegveld van Las Vegas. Het is het 8ste vliegveld ter wereld. Hoezo dat? Wat moet je er? Per jaar komen er een kleine 43 miljoen toeristen, waarvan er 70 % komt om te gokken.
Om negen uur ’s morgens loop ik met mijn gids door Baseco, een van de sloppenwijken, in Manila. Klam weer, de wijk is gevestigd aan de zee, waar van allerlei rotzooi dobbert, dat zijn weg vindt naar open water of strand. Huisjes, wat het woord huis niet mag dragen, stoepen idem-dito. Kabels overal. Rondrennend groezelige kinderen. Ineens hoor ik iemand zingen. Negen uur maandagmorgen, niet echt tijd om te karaoke. Ik zie een blije dame achter een microfoon. Even verder zit de volgende te zingen, nu een man. Was er voor deze mensen niks anders te doen, dan te zingen?
“Heb je vandaag al gelummeld?.. of had je daar geen tijd voor?”
Als je in de 18de eeuw de hele dag op je canapé kon liggen, was dat een vorm van enorme rijkdom. In deze tijd ben je succesvol, als je een volle agenda hebt en honderden mails. Stond school, vanuit het Latijnse woord scholare, voor rust en vrije tijd. Daar is in de huidige vorm geen sprake van. Leefde we vroeger met het ritme van dag/nacht en de seizoenen, nu staat er onder een artikel: de leestijd bedraagt 3.23 minuten.
Wat is de waarde van leven, als je dakloos bent of vluchteling. Wat is de waarde van leven als je elke week naar de voedselbank gaat of boulimia-/anorexia nervosa hebt. Wat is de waarde van leven, als je de dood in de ogen kijkt. Of omgekeerd, wat is de waarde van leven, als het helemaal voorbij is, maar je moet nog even.
Wat is de waarde van leven, als je dakloos bent of vluchteling. Wat is de waarde van leven als je elke week naar de voedselbank gaat of boulimia-/anorexia nervosa hebt. Wat is de waarde van leven, als je de dood in de ogen kijkt. Of omgekeerd, wat is de waarde van leven, als het helemaal voorbij is, maar je moet nog even.
Wat is de waarde van leven, als je dakloos bent of vluchteling. Wat is de waarde van leven als je elke week naar de voedselbank gaat of boulimia-/anorexia nervosa hebt. Wat is de waarde van leven, als je de dood in de ogen kijkt. Of omgekeerd, wat is de waarde van leven, als het helemaal voorbij is, maar je moet nog even.